Wetgeving moet beter
Als fiscalist die zich als fiscaal mediator ook bezig houdt met een rechtvaardige verhouding tussen Belastingdienst en burger lees ik graag het Weekblad Fiscaal Recht. Dit oude en eerbiedwaardige weekblad zal weinig niet-fiscalisten bekend zijn. Doorgaans bevat het voor niet ingewijden nauwelijks te volgen lange fiscaal wetenschappelijke artikelen, die slechts bij een enkeling de fiscale hersenkwab in vervoering brengen.
Vanochtend las ik een artikeltje van de door mij al tientallen jaren bewonderde emeritus hoogleraar Leo Stevens. In zijn fameuze schrijfstijl deed hij verslag van de toepassing van misbruik van de Inkomensafhankelijke Combinatiekorting (IACK), zoals dat door RTL journalisten was blootgelegd.
De kern van de IACK is dat de minstverdienende ouder, of een alleenstaande ouder die een kind heeft dat jonger is dan 12 jaar een korting op de belasting krijgt van 11,45% met een maximum van € 2.815. Het inkomen moet wel hoger zijn dan € 5.153. Hoe ver wil je als overheid ingrijpen met ondoorzichtige regels in het privé-leven van belastingplichtigen…. maar dat is een andere discussie.
Bij echtscheiding is de IACK een heikel punt ingeval bij co-ouderschap. Tot aan de Hoge Raad is geprocedeerd over de vraag hoe 156 dagen verblijf van het kind precies moet worden uitgelegd bij co-ouderschap na echtscheiding.
Maar bij Bulgaren en Polen gaat het anders en dat ligt niet aan hen!
Doordat zij meer dan 90% van hun inkomen in Nederland verdienen hebben ze -volgens Europese jurisprudentie- recht op dezelfde heffingskortingen als binnenlands belastingplichtigen, maar een buitenlandse echtgenoot wordt volgens de software van de Belastingdienst niet als fiscaal partner aangemerkt.
Dus: zij krijgen, volstrekt legaal de (maximaal € 2.815) IACK toegekend, waar een binnenlandse alleenverdiener met binnenlandse partner het nakijken heeft.
Wie krijgen de hoon van het publiek over zich heen? De medewerkers van de Belastingdienst? Zij moeten de belastingwet uitvoeren en controleren en hen treft geen enkele blaam. De Bulgaren en Polen? Zij hebben niets verkeerd gedaan, sterker nog: zij hebben op correcte wijze hun administratieve verplichtingen nageleefd.
De Staatsecretaris moest terug naar de Tweede Kamer met de mededeling dat de toepassing van de IACK niet goed ging bij arbeidsmigranten. Het had echter op de weg van dezelfde Tweede (of Eerste) Kamer gelegen om er voor te zorgen, dat de wetgeving sowieso duidelijk en toepasbaar was geweest. Dat is de controlerende taak van de Tweede Kamer waar met slechte wetgeving te gemakkelijk wordt ingestemd en de ongewenste gevolgen in de praktijk voor de belastingplichtigen zijn, dat was zo met de toeslagenaffaire, dat is nu ook weer zo.
Als fiscaal mediator span ik me in om de werkrelatie tussen Belastingdienst en belastingplichtigen constructief te houden, dan helpt het enorm als de wetgeving zorgvuldig en duidelijk is. Parlement, doe uw best!
