Blog

Ik kreeg een verzoek van Stokvis Mediation om aan te schuiven als fiscalist voor de ontvlechting van een aantal BV’s. De aandeelhouders hadden ruzie gekregen en samenwerking leek geen optie meer.  Terwijl ik mijn plannen zou uitwerken zou de mediation doorlopen ten einde, op een goede manier, de eindstreep van de samenwerking te halen.

Omdat er een tamelijk gecompliceerde bedrijfsstructuur was gekozen, zou voor een deel van de activiteiten gekozen worden voor een juridische splitsing (het fiscaal geruisloos omzetten van de activiteiten van een BV naar twee of meerdere BV’s) terwijl een andere tak door een van de aandeelhouders gekocht zou worden. Hiervoor was een aandelenwaardering van een BV nodig.

Op zichzelf een flinke klus, maar niet super ingewikkeld.

Een bedrijfswaardering kun je niet doen op basis van de cijfers alleen. Dat vergt ook een aantal gesprekken die inzicht geven in de totale bedrijfsvoering. Dit waren geen mediationgesprekken, maar gewoon uitleg hoe het bedrijf functioneert, de markt, de verwachtingen, de kwaliteit van het management…… Wat mij opviel was dat in deze gesprekken veel gelachen werd: De fouten uit het verleden, de verkeerde bestellingen, de successen….. Op enig moment zei ik: “Dit lijkt meer op een reünie van oud collega’s, dan op gesprekken over de waarde van een onderneming.” Enigszins verbaasd werd ik aangekeken.

Twee dagen laten stond er wederom een gesprek met Stokvis Mediation gepland. Mijn bevindingen over de waardering van de onderneming had ik inmiddels doorgegeven. De heren gaven aan nog eens met elkaar uit eten te zijn geweest. Aangezien een van de twee nog vier jaar van zijn pensioen af zat en ze weer “on speaking terms” waren, wilden ze eigenlijk proberen om samen toch verder te gaan. Daarvoor hebben we een gezamenlijk plan opgesteld.

Omdat een gedeelte van mijn fiscale plannen mede zag op vereenvoudiging van de bedrijfsstructuur en er tevens toe leidt dat de onderneming in de toekomst gemakkelijker te verkopen is, gaat dit deel gewoon door. Stokvis Mediation heeft maandelijks een gesprek met beide heren om ervoor te zorgen dat spanningen niet oplopen en controleerbaar blijven. Daarnaast wordt de onderneming verder onderzocht op conflictgevoeligheid en worden hiervoor duidelijke procedures en afspraken ontwikkeld.

Kortom een mooi bedrijf kan met hernieuwde inspiratie verder en de aandeelhouders ook weer met elkaar.  Wij helpen graag bedrijven verder, ook als het even niet gemakkelijk gaat.

(Casus gestileerd en onherkenbaar gemaakt in overleg met betrokkenen)

www.fidiation.nl

www.stokvis-mediation.nl

VFM Mediation |l

Wat moet je ervoor doen om door de Belastingdienst als fraudeur te worden aangemerkt? Dat weet ik niet en sterker: De Belastingdienst weet het ook niet, zo hebben ze zelf toegegeven. Maar de gevolgen kunnen wel verstrekkend zijn.

Jarenlang gebruikte de Belastingdienst de Fraude Signalering Voorziening (hierna: FSV) , waarin mensen werden opgenomen die mogelijk fraude pleegden. Omdat dit bestand in strijd was met de Algemene Verordening Persoonsgegevens (AVG) is hiermee op 27 februari 2020 gestopt.

In het bestand staan 240.000 privé-personen en 30.000 ondernemers.

Had u schade? 

Als het goed is ontvangen al deze mensen voor de zomer een brief van de Belastingdienst, waarin staat dat ze in  het FSV vermeld stonden. Omdat de Belastingdienst de zaken slecht op orde heeft worden er aanvullende vragen gesteld zoals:

“Vermoedt u dat u onterechte gevolgen heeft ondervonden als gevolg van uw vermelding in de FSV?”

Maar hoe weet u dat nou? U weet niet eens hoe lang u in dit foute systeem opgenomen bent geweest.  Heeft u vragenbrieven gehad die veel tijd en moeite kostten? Misschien een belastingcontrole? Moeilijk doen bij aanvragen voor toeslagen?

Na de zomer ontvangen de FSV-geregistreerden een brief met de reden waarom ze opgenomen waren in de AVG. Laten we de verwachting meteen temperen: Van ruim 100.000 geregistreerden heeft de Belastingdienst nu al toegegeven geen flauw idee te hebben waarom ze als (potentieel) fraudeur staan geregistreerd.

Gisteren (17 juni) werd bekend dat ook minderjarige kinderen in het FSV staan geregistreerd. Persoonlijk ben ik daar erg verbolgen over: hoe haal je het in je hoofd om kinderen in een fraudebestand te zetten. Laten we hopen dat etnisch profileren hier geen rol speelde.

Ik snap dat de Belastingdienst na de toeslagenaffaire uitgeteld in de touwen hangt en amper in staat is om nog een geloofwaardige verdediging op te bouwen. Dit FSV-schandaal is groot en ernstig en er is maar een oplossing: transparantie, excuses en een gepaste schadevergoeding.

Fiscale mediation

Ik geloof nog altijd dat er goede mensen werken bij de Belastingdienst. Ik geloof ook dat door de bijzondere taak en daarmee gepaard gaande machtsmiddelen het zicht op de menselijke verhoudingen gemakkelijk verloren gaat. Daarom ben ik als fiscaal mediator aangesloten bij de Vereniging Fiscale Mediation (VFM). Ik geloof erin dat de menselijk maat, het constructieve overleg terug moet in de belastingheffing. Een warm pleidooi voor de noodzaak van fiscale mediation!

 

Neem gerust contact met me op.

 

www.fidiation.nl

www.vfmmediation.nl

www.stokvis-mediation.nl

 

Als fiscalist die zich als fiscaal mediator ook bezig houdt met een rechtvaardige verhouding tussen Belastingdienst en burger lees ik graag het Weekblad Fiscaal Recht. Dit oude en eerbiedwaardige weekblad zal weinig niet-fiscalisten bekend zijn. Doorgaans bevat het voor niet ingewijden nauwelijks te volgen lange fiscaal wetenschappelijke artikelen, die slechts bij een enkeling de fiscale hersenkwab in vervoering brengen.

Vanochtend las ik een artikeltje van de door mij al tientallen jaren bewonderde emeritus hoogleraar Leo Stevens. In zijn fameuze schrijfstijl deed hij verslag van de toepassing van misbruik van de Inkomensafhankelijke Combinatiekorting (IACK), zoals dat door RTL journalisten was blootgelegd.

De kern van de IACK is dat de minstverdienende ouder, of een alleenstaande ouder die een kind heeft dat jonger is dan 12 jaar een korting op de belasting krijgt van 11,45% met een maximum van € 2.815. Het inkomen moet wel hoger zijn dan € 5.153. Hoe ver wil je als overheid ingrijpen met ondoorzichtige regels in het privé-leven van belastingplichtigen…. maar dat is een andere discussie.

Bij echtscheiding is de IACK een heikel punt ingeval bij co-ouderschap. Tot aan de Hoge Raad is geprocedeerd over de vraag hoe 156 dagen verblijf van het kind precies moet worden uitgelegd bij co-ouderschap na echtscheiding.

Maar bij Bulgaren en Polen gaat het anders en dat ligt niet aan hen!

Doordat zij meer dan 90% van hun inkomen in Nederland verdienen hebben ze -volgens Europese jurisprudentie- recht op dezelfde heffingskortingen als binnenlands belastingplichtigen, maar een buitenlandse echtgenoot wordt volgens de software van de Belastingdienst niet als fiscaal partner aangemerkt.

Dus: zij krijgen, volstrekt legaal de (maximaal € 2.815) IACK toegekend, waar een binnenlandse alleenverdiener met binnenlandse partner het nakijken heeft.

Wie krijgen de hoon van het publiek over zich heen? De medewerkers van de Belastingdienst? Zij moeten de belastingwet uitvoeren en controleren en hen treft geen enkele blaam. De Bulgaren en Polen? Zij hebben niets verkeerd gedaan, sterker nog: zij hebben op correcte wijze hun administratieve verplichtingen nageleefd.

De Staatsecretaris moest terug naar de Tweede Kamer met de mededeling dat de toepassing van de IACK niet goed ging bij arbeidsmigranten. Het had echter op de weg van dezelfde Tweede (of Eerste) Kamer gelegen om er voor te zorgen, dat de wetgeving sowieso duidelijk en toepasbaar was geweest. Dat is de controlerende taak van de Tweede Kamer waar met slechte wetgeving te gemakkelijk wordt ingestemd en de ongewenste gevolgen in de praktijk voor de belastingplichtigen zijn, dat was zo met de toeslagenaffaire, dat is nu ook weer zo.

Als fiscaal mediator span ik me in om de werkrelatie tussen Belastingdienst en belastingplichtigen constructief te houden, dan helpt het enorm als de wetgeving zorgvuldig en duidelijk is. Parlement, doe uw best!

 

www.belastingdienst.nl

www.stokvismediation.nl

Fiscaal advies – Fidiation

Bij een echtscheiding spelen emoties een grote rol. Boosheid, teleurstelling, verdriet, rancune, we komen het allemaal tegen en iedereen kan zich er iets bij voorstellen. Financieel moeten er altijd veel zaken worden geregeld: eigen woning, pensioen, verdeling vermogen…. Voor een directeur aandeelhouder geldt dit des te meer en ook: opletten om niet in fiscale valstrikken te lopen!

Aanmerkelijk belang

Als iemand meer heeft dan 5% van het (geplaatste) aandelenkapitaal van een BV of een NV dan is er sprake van een aanmerkelijk belang. Dit betekent dat over ontvangen opbrengsten uit die aandelen (dividend) en over verkoopwinsten 26,9% belasting (2021) moet worden betaald.

Wijziging wettelijke gemeenschap

Met huwelijkse voorwaarden kan ieder vorm van verdeling van aangebrachte vermogensbestanddelen worden bewerkstelligd. Toch is de huwelijks goederengemeenschap decennia lang het meest voorkomende huwelijksgoederenregime geweest. Met ingang van 1 januari 2018 is dit regime ingrijpend veranderd en moeten we goed onderscheid maken tussen huwelijken die gesloten zijn voor en na die datum, zeker als er aanmerkelijk belangpositie in het spel is.

Huwelijksdatum na 1 januari 2018

Als een huwelijk (zonder het maken van huwelijkse voorwaarden) is gesloten na 1 januari 2018 dan blijven aanmerkelijk belangaandelen behoren bij degene die ze voor het huwelijk al had. Bij een latere echtscheiding komen deze aandelen niet in de verdeling van huwelijks goederenboedel. Heffing van aanmerkelijk belang over de meerwaarde van de aandelen is dan niet aan de orde.

Huwelijksdatum voor 1 januari 2018

Bij een huwelijk voor 1 januari 2018 of bij huwelijkse voorwaarden die een (oude) gemeenschap scheppen (na 1 januari 2018), worden beide huwelijkspartners ieder voor de onverdeelde helft aanmerkelijk aandeelhouder. Bij een latere echtscheiding vallen de aanmerkelijk belangaandelen dus in de huwelijks goederenboedel en moeten worden verdeeld. Meestal zullen scheidende huwelijkspartners niet enthousiast zijn om ieder 50% van de aandelen te krijgen en op die manier zakelijk aan elkaar gebonden te blijven.

Als de verdeling van de aanmerkelijk belangaandelen afwijkt van 50%-50% vindt er in zoverre een overdracht plaats en dus -in beginsel- heffing over de meerwaarde van de overgedragen aandelen. Gelukkig komt de wetgever voor de meeste gevallen met een oplossing: De verdeling van de huwelijksgemeenschap binnen 2 jaar na ontbinding van de huwelijksgemeenschap waartoe de aandelen behoren wordt meestal niet als een vervreemding van aanmerkelijk belang aandelen gezien. U leest -terecht- “meestal” en dat roept de vraag op: Wanneer niet dan?  Er zijn een paar voorwaarden maar de belangrijkste waardoor het soms mis gaat: degene die de aandelen verkrijgt is (met een nieuwe liefde) in het buitenland gaan wonen. In dat geval moet er alsnog fiscaal afgerekend worden.

Omdat er fiscaal geen vervreemding plaatsvindt moet de verkrijgende echtgenoot de oorspronkelijke verkrijgingsprijs van de aandelen blijven aanhouden als verkrijgingsprijs. Dat de aandelen bij de verdeling van de huwelijks goederenboedel wellicht meer waard zijn speelt geen rol.

Verdeling binnen 2 jaar

Als het niet lukt om de boedel te verdelen binnen 2 jaar dan leidt een afwijkende verdeling van de aanmerkelijk  belangaandelen (anders dan 50-50) tot heffing over de meerwaarde van de aandelen van de onder bedeling. De termijn begint te lopen op het moment dat het verzoek tot echtscheiding is ingediend bij de Rechtbank. Als het door overmacht niet lukt om binnen 2 jaar tot een verdeling te komen , dan moet –voordat de termijn verstreken is– een verzoek worden gedaan aan de belastinginspecteur om de termijn te verlengen en dus belastingheffing te voorkomen. Als de termijnoverschrijding te wijten is aan het handelen van de Belastingdienst wordt verlenging van de 2 jaarstermijn altijd verleent.

Bij echtscheiding van een aanmerkelijk belanghouder is het van groot belang om de fiscale positie goed in kaart te hebben om onverwachte en ongewenste heffingen te voorkomen.

Fidation is bij uitstek de specialist op fiscaal en financieel vlak bij complexe echtscheiding en zakelijke conflicten. Neemt u gerust contact met ons op.

 

Bij echtscheidingen werken wij vaak samen met de specialisten van Stokvis Mediation www.stokvis-mediation.nl .

 

Weinig onderwerpen roepen zoveel emotie op aan de borreltafel als de auto van de zaak. Niets menselijks is mij vreemd en ook ik word vrolijk een fraai opgepoetste vierwieler. Behalve de glimmende bolide is er de bijtelling: voor veel gebruikers een doorn in het oog! Soms wordt met kunst en vliegwerk (achteraf) een kilometeradministratie in elkaar geknutseld om toch maar beneden de 500 km privé-gebruik per jaar te blijven. Hof ’s Hertogenbosch moest recent weer eens oordelen over een al te doorzichtige kilometeradministratie.

De regeling

De regeling is eigenlijk vrij simpel, als je een auto van de zaak hebt en je rijdt daarmee 500 km of meer voor privé-doeleinden dan moet er 22% van de cataloguswaarde van de auto worden bijgeteld. Deze bijtelling is voor de ondernemer (inkomstenbelasting) als voor de werknemer (loonbelasting) even hoog en ook de tegenbewijsregeling (500 km privé is gelijk luidend). Voor volledig elektrische auto’s geldt een bijtelling van 12% van de cataloguswaarde (2021).

Blijken

Indien uit een rittenadministratie of anderszins blijkt dat de auto voor niet meer dan 500 km voor privé-doeleinden wordt gebruikt wordt de bijtelling op nihil gesteld. Blijken is het fiscale woord voor bewijzen. In het fiscale recht moeten aftrekposten doorgaans aannemelijk worden gemaakt, dat is een veel mindere zware bewijslast dan “blijken”.

Ook bij Hof ’s Hertogenbosch ging het mis voor de belastingplichtige, hij ontkwam met een gebrekkige kilometeradministratie niet aan de bijtelling voor het privé-gebruik auto. Eigenlijk zou een rechter niet eens uitspraak hoeven te doen als je de volgende feiten leest:

2.3.

Op 14 september 2011 is een rit vermeld van [vestigingsplaats] naar [plaats 1] , waarbij als beginstand staat vermeld 154.957 en als eindstand 154.919. In week 39 is op 30 september 2011 een eindstand van de kilometerteller genoteerd van 156.561. De beginstand in week 40, op 3 oktober 2011, is 155.561 kilometer.

2.4.

In een brief van 20 april 2018 schrijft [C] van [de garage] (hierna: de garage) dat de auto op 15 juni 2011 met een kilometerstand van 141.709 en op 30 november 2011 met een kilometerstand van 163.907 voor een onderhoudsbeurt in de werkplaats is geweest. Belanghebbende heeft ook een bon (‘werkplaatskaart’) van de garage van 30 november 2011 overgelegd, waarop een kilometerstand van 163.907 is vermeld. Deze kilometerstand komt overeen met de kilometerstand in de rittenregistratie op die datum. In de rittenregistratie is op 15 juni 2011 geen rit naar de garage vermeld.

Ik kan soms heel slecht begrijpen waarom dit soort zaken bij een rechter komen: kansloze missie!

Hoe moet het wel?

In principe geldt er altijd de vrije bewijsleer en staat het aan belastingplichtigen vrij hoe zij bewijzen dat ze minder dan 500 km privé hebben gereden. De Wetgever komt belastingplichtigen echter te hulp en geeft aan dat een rittenregistratie ten minste bevat:

a. merk, type en kenteken van de auto;
b. periode van terbeschikkingstelling van de auto;
c. per rit:
1. datum;
2. beginstand en eindstand van de kilometerteller;
3. beginadres en eindadres;
4. de gereden route indien deze afwijkt van de meest gebruikelijke;
5. het karakter van de rit.

Mag /kan het ook anders?

Zoals hiervoor aangeven geldt de vrije bewijsleer, dus mag de belastingplichtige op elke mogelijke manier doen blijken dat hij minder dan 500 km privé heeft gereden. Niet vaak lukt het de belastingplichtige om de rechter, zonder sluitende kilometeradministratie,  toch te overtuigen dat er minder dan 500 km privé is gereden.

Enkele voorbeelden waar het wel goed ging:

Hof ’s Gravenhage 1995: Autohandelaar met een eigen auto die van zijn werkgever het woon-werkverkeer met een zakelijke auto mocht rijden maar deze nadrukkelijk niet voor andere doeleinden mocht gebruiken.

Hof ’s Hertogenbosch 2013: Exploitant van een jachthaven stelt 3 oude auto’s ter beschikking om zakelijke ritten mee te maken. Verklaringen van het personeel dat deze auto’s niet voor privé (mogen worden) gebruikt overtuigen het Hof.

Het is echt zoeken naar voorbeelden in de jurisprudentie die -ondanks het ontbreken van een sluitende rittenadministratie- toch goed gingen bij de rechter.

Conclusie

Zonder een deugdelijke kilometeradministratie wordt het heel lastig om onder de bijtelling voor privé gebruik auto uit te komen. Soms echter zijn er andere en wellicht voor u interessantere mogelijkheden dan het ter beschikking stellen van een auto van de zaak. Misschien een idee om binnenkort eens verder over te praten? Ik maak graag tijd voor u!